Biomasa odpadowa źródłem taniego „zielonego wodoru”

Biomasa jest najpowszechniejszym zasobem odnawialnym na ziemi.
Jest trzecim co do wielkości źródłem energii na świecie.

Biomasa jest jedynym w naturze źródłem odnawialnym zawierającym pierwiastek węgla.

Zaletą biomasy jest neutralna emisja dwutlenku węgla.

Konwersja biomasy na gaz syntezowy, umożliwia jej końcowe przetworzenie na zieloną energię, paliwa odnawialne lub inne wartościowe produkty chemiczne.

W ramach rozwijanej w Polsce gospodarki wodorowej wytworzony z biomasy gaz syntezowy może być podstawowym źródłem taniego „zielonego wodoru”.

Wg przeprowadzonych szacunków, krajowe zasoby biomasy odpadowej oraz biomasy pochodzącej z zagospodarowania ugorów i nieużytków mogą być surowcem do wytworzenia, co najmniej 250 tys. ton „zielonego wodoru” w skali rocznej.

Technologia zgazowania umożliwia czyste zagospodarowanie stałych odpadów komunalnych przetwarzając je na energię, wodór lub inne produkty chemiczne

Gospodarka odpadami jest ciągłym problemem globalnym. Świat produkuje ok. 4 mld ton odpadów rocznie. Większość z nich jest spalana lub wysyłana na składowiska. Procesy przekształcenia odpadów w gaz syntezowy mogą istotnie zmniejszyć ilość odpadów składowanych poprzez możliwość ich konwersji na czystą energię lub produkty chemiczne. Ponadto powstaje możliwość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do atmosfery.

Zgodnie z danymi GUS roczna ilość stałych odpadów komunalnych w Polsce wynosi ok. 8,7 mln ton. Z tego można wytworzyć do 3,4 mln ton paliwa alternatywnego RDF. Zakładając, że 50% tej ilości zostanie przeznaczona jako surowiec wsadowy do instalacji zgazowania, na podstawie naszych szacunków, będzie możliwość wyprodukowania ok 140 tys. ton odnawialnego wodoru w skali rocznej.

Zastosowanie proponowanej przez NuCoal technologii zgazowania do zagospodarowania odpadów stałych umożliwia ich czyste przetworzenie w obiegu zamkniętym ze szczególnym uwzględnieniem:

  • separacji dwutlenku węgla,

  • witryfikacji pozostałości niepalnych – popiołów, żużli,

  • wykorzystanie oczyszczonego gazu syntezowego do produkcji energii lub ekstrakcji odnawialnego wodoru.

Technologia zgazowania

Zgazowanie jest perspektywiczną metodą szczególnie czystego zagospodarowania wytwarzanych odpadów. Umożliwia istotne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i prowadzenie gospodarki odpadami w cyklu zamkniętym. Pozwala przetworzyć niskowartościowe surowce wsadowe (biomasa, stałe odpady komunalne) na energię, paliwa i poszukiwane produkty chemiczne.

Schemat reaktora zgazowania RDF i biomasy z pęcherzykowym
złożem fluidalnym

Umożliwia separację strumienia dwutlenku węgla i dalsze jego użyteczne zagospodarowanie lub składowanie.

Zgazowanie jest to złożony proces termochemiczny polegający na częściowym utlenieniu (niepełnym spaleniu surowców wsadowych zawierających w swoim składzie pierwiastek węgla. (węgiel, biomasa, przetworzone stałe odpady komunalne i przemysłowe – RDF).
Przebiega on, w zależności od technologii, w temperaturze od 800 do 1700 stopni Celsjusza i ciśnieniu od 5 do 40 Barów. W trakcie zgazowania pierwiastek węgla zawarty we wsadzie surowcowym, w reakcji z parą wodną, przy użyciu tlenu lub powietrza, zamienia się na gaz syntezowy. Głównymi składnikami tego gazu procesowego są wodór i tlenek węgla. Może być on wykorzystany jako tanie paliwo gazowe lub surowiec do produkcji wodoru lub syntezy wysokowartościowych chemikaliów.

Gaz syntezowy, zwany również syngazem, jest surowcem do wytwarzania energii, paliw i chemikaliów o wysokiej wartości rynkowej.

W trakcie zachodzących reakcji w gazyfikatorze, rozpad materiałów wsadowych następuje na poziomie molekularnym, co umożliwia separację zawartych w surowcu substancji odpadowych takich jak: siarka, rtęć, ołów itp.

Do podstawowych zalet procesu konwersji materiałów węglowych niskiej jakości na gaz syntezowy należy zaliczyć jego wysoką efektywność oraz niski, negatywny wpływ na środowisko naturalne. Zgazowanie jest optymalną metodą zagospodarowania biomasy odpadowej i RDF, gdyż w odróżnieniu od prostego spalenia, umożliwia przetworzenie go na paliwa, energię oraz wysokowartościowe produkty chemiczne.

W ramach przebiegu procesu konwersji materiałów wsadowych na syngaz kluczowe jest monitorowanie składu gazu syntezowego i zmieniających się warunków reakcji w celu utrzymania stałego składu gazu syntezowego. Na przykład dodawanie CO2 podczas procesu zgazowania odpadów komunalnych pomaga w ograniczeniu powstawania substancji smolistych i zwiększa stężenie CO w wytworzonym gazie syntezowym.

Preferowaną przez NuCoal technologią jest zgazowanie w pęcherzykowym złożu fluidalnym wdrożone w kilkunastu instalacjach przemysłowych przez amerykańską firmę partnerską.

Wg IEA Bioenergy, obecnie na świecie pracuje 686 reaktorów zgazowania. Są one zlokalizowane w około 30 krajach świata w 272 instalacjach o skali przemysłowej. Mają one moc wytwarzania gazu syntezowego wynoszącą ok. 200 GWth.

Kolejne 74 instalacje z 238 gazyfikatorami jest w trakcie budowy, co daje kolejne 83 GWth mocy gazu syntezowego. Ilości te potwierdzają dojrzałość technologii oraz jej wzrastający potencjał.

W Polsce, pomimo dużych zasobów materiałów węglowych i malejących perspektyw dla węgla jako paliwa energetycznego, nie działa przemysłowo żadna instalacja zgazowania.